Gerda - De visagiste die je ziet zoals je bent

Fotografie: Margot Visser

Ik ontmoette Gerda op de Ronduit Plat-dag in Amsterdam. Ik stond daar met een standje om aandacht te vragen voor dit project. Gerda was er ook, met prachtige foto's van haar eigen project. Samen met fotograaf Tina Lantink maakt ze kunstzinnige portretten van (ex-) borstkankerpatiënten. Ze doet de visagie, werkt een artistiek idee uit en creëert een beeld dat klopt bij de persoon. In de goodiebag zat haar kaartje en ik besloot haar te bellen. Of ze misschien de visagie wilde verzorgen voor de proefshoot van Alle Mooie Borsten.

Fotografie: Margot Visser

Fast forward naar die proefshoot. We testen het hele proces. Alles staat klaar, de eerste persoon begint aan de visagie en ik, met mijn totaal onwetende hoofd, vraag aan Gerda nog voor ze begonnen is: hoe lang heb je nodig per persoon? Tien minuten? Haar gezicht vertrok even van verbazing. Judith, wat dacht je van veertig minuten? Oeps. Daar kwam ik aan, met mijn amper geschminkte snoetje – ik had echt geen idee. Vanaf dat moment heb ik haar de ruimte gegeven om te doen waar zij goed in is. En daar heb ik geen seconde spijt van gehad.

Samen met haar dochter Hannah vormde ze een topteam. Ze maakten mensen zó mooi, maar bovenal wisten ze mensen op hun gemak te stellen. Gerda is warm, professioneel en lief – een echte topper.

Van zorg naar visagie

Gerda begon ooit met haar eigen haar. Het was dik en zwaar, en kappers wisten geen raad met het opsteken, maar zelf kreeg zij het wél voor elkaar. Op jonge leeftijd vroegen vriendinnen haar om hen op te maken voor hun bruiloft. Ze werkte al jarenlang in de zorg maar ontdekte steeds meer hoe creatief ze is.

Make-up bleek voor haar een krachtig middel om op een persoonlijke manier iets te kunnen betekenen voor anderen. Ze houdt vooral van mensen die zeggen niets met make-up te hebben, of denken dat visagie draait om een dikke plamuurlaag. Dan laat ze zien dat het ook anders kan – subtiel en persoonlijk.

De kracht van een spiegel

Voor Gerda is visagie een manier om de mooie kanten van iemand te benadrukken. Niet om iemand te veranderen, maar om een gevoel van vrijheid en eigenheid te geven. Tijdens de shootdagen voor Alle Mooie Borsten zag ze meerdere keren dat mensen opbloeiden voor de spiegel. Eén vrouw zei van tevoren: doe maar niet zo moeilijk met die make-up. Maar toen ze zichzelf terugzag, was ze verbaasd – ontroerd. Ze moest huilen. En dit raakte Gerda ook.

Het zijn zulke momenten die haar drijven. Ze wil mensen helpen zich te laten zien. Ze werkte jarenlang via het uitzendbureau in de thuiszorg en het verpleeghuis, en met dove kinderen met verstandelijke en lichamelijke beperkingen en autisme. In al deze zorgomgevingen kwam ze mensen tegen met unieke gedragingen en behoeften, die soms als ‘moeilijk’ worden gezien. Voor Gerda ligt juist dáár de uitdaging: niet de diagnose staat centraal, maar het echte contact. 'Dan snap ik die mensen wel', zegt ze. 'Ik tap uit een ander vaatje om verbinding te maken'.

Waarom Alle Mooie Borsten?

Toen ze hoorde van Alle Mooie Borsten, zei ze meteen ja. Het raakte haar, omdat het gaat over keuzes maken over je lijf en over wie je bent. Ze zag in dit project een plek waar haar vak, haar zorghart en haar creativiteit samen konden komen.

Haar betrokkenheid bij borstkanker kwam oorspronkelijk via fotograaf Tina Lantink met wie ze vaak samenwerkt. Die kreeg een vrouw in de studio die voor én na haar borstoperatie gefotografeerd wilde worden. Die vrouw is mede-oprichter van Ronduit Plat, en zo werd Gerda gevraagd. 'Dat wilde ik meteen,' zei ze, 'want ik zocht al naar meer diepgang in visagie.'

Cirkel van liefde

Gerda noemt zichzelf een zorgmiep pur sang. Als je bij haar logeert, zijn er kruikjes, theetjes, grapjes – alles om je op je gemak te stellen. Ze ziet veel verdriet in de wereld, in het groot en in het klein. Kinderen die niet in het systeem passen, mensen die tussen wal en schip vallen. Ze weet dat ze dat niet allemaal kan oplossen, maar ze kan wel luisteren en aandacht geven, en liefde strooien, of zoals ze zelf zegt: zaadjes van liefde gooien in deze harde wereld.

Haar grootste droom was ooit om een boerderij die Kom mor bie Geertje zou heten te starten. Een plek met een kruidentuin, pipowagens, zorgkamers – een warme landingsplek voor mensen na een zwaar ziekteproces. Ze weet dat het lastig is om zoiets te realiseren in overvol en duur Nederland, en daarom heeft ze het omgevormd naar een ander project: Cirkel van Liefde. Daarin vangt ze persoonlijke verhalen en symbolen in beeld, samen met de persoon zelf. Ze zoekt naar wat betekenis heeft – en helpt mensen om dat kunstzinnig zichtbaar te maken.

Haar droom nu? Iets betekenen in het gat ná de zorg. Als de behandeling voorbij is en het echte landen begint. Daar wil zij zijn. Met aandacht en creativiteit.